Gedichten

In de hele ruimte was er geen toon,
geen toon van welk instrument dan ook.
Slechts het monotone gemompel
van veertig vleermuizen,
onstnapt aan het lichterlaaie
van een nieuwe dageraad.

Letter voor letter vormden de woorden zich
een melodie, die geen melodie was,
maar de bezwering van alles, dat
misschien licht zou toelaten tot
ogen, die zich bevredigen aan de
doordringende helderheid van de duisternis.

Uit de dichtbundel: Dansen - Baliamentu

KONTAMI UN STORIA.

Ora ku nos a dera bo kurpa den tera duro i sekú,
mei-mei di piedranan rondó i grandi,
má mira kon un juwanà a bira homber.

F`oi promè oda di mardugá
é l'a kuminsa konta su storia.
Si, su storia di libertat, di bida, i foei!,...
ebesenkuandu també féchanan perdì di morto.
Anto nos a kéda sintá...
Nos no a notifià, nôhnôhnôh, -ningun di nos-
kon tempu a pasa ariba un brisa di bièntu:
Skutiandu kon é juwanahomber
tabata palabrandu di bida i morto.

Na ultimo, despues di tres dia,
é kreatura lanta su kurpa largu.
Den hala-i-bai di kandéla-i-palu
bo por a mira su wowonan shinishi.
Si, shinishi, meskos ku awa-i-lamàn,
n'ora nochi ta buska skondì pa un orkan.
Ni' un di nos a lanta para. Nôhnôhnôh, ningun di nos!
Tampoko m'a tendé un boka-i-palaber
denter sombranan kétu di skuridat.

Ora ku é juwanahomber a disparà
denter dos palu-i-kwihi,
nos lagandu ku su rabu largu,
huntu ku su pensamentunan di bida i morto,
m'a komprendé ku t`abo a kontami un storia.

CORONA.

Ik liep over het lichtwaterlicht

naar de sterrenoever,

het vuur knisperend onder mijn voeten.

Zo kwam ik bij de schaduwnis,

waar ik warmte en troostende woorden vond.

Rond de overmachtige zon zag ik het vuur

als zinderende wolken voorbij drijven.

Ik zag vanaf mijn plek hoe de zonnenzaaier

handenvol vlammenzeeën uitstrooide,

die als salamanders verder kropen

door de buigende hemelgewelven.

De glazen ijszee ontdooide

en traag steeg uit het niets

het verloren land Atlantis op.

Leek wel een reuzenwalvis,

die nu gevangen zat in een veel te klein meer.

Gestaag breidde het nieuwe land zich uit,

tot aan een nevellucht van lapis lazuli.

De dansende horizonten droegen de vogelkinderen

door deze wassende pracht.

Elk woord werd licht!

Sin Muzik

Den hinter universo no tabatin un tono,
ni’un tono di ni’un instrumènt,
Solamente monótono ruido
di kuarenta raton di anochi
ku a hui lus kandente
di un mardugá ku tabata kibrando.

Lèter pa lèter palabranan a forma
para bira melodia ku n’ ta melodia
ma eksorsismo di tur kos
ku talbés lo laga lus pasa
te den wowonan ku ta satisfasé nan mes
den penetrante klaridat di skuridat.

Papiamentu-vertaling van Luis Henrique Daal.

Nederlandse vertaling:

VERTEL MIJ EEN VERHAAL.

Toen we je lichaam in de harde, dorre aarde begroeven,
te midden van het grote, gladronde gesteente,
zag ik hoe een leguaan man werd.

Vanaf de vroege ochtendgeuren
begon hij zijn verhaal te vertellen.
Jawel, zijn verhaal over vrijheid, leven en ach,
soms ook verdwaalde feiten over de dood.
En daar zaten wij...
We merkten niet eens, -Neen, geen van ons-
hoe de tijd op een windvlaag voorbijdreef:
Eén en al oor voor de leguaanman,
die delibereerde over leven en dood.

Tenslotte, na drie dagen,
verhief het wezen zijn lange lijf.
In het deinen van het houtvuur
kon je zijn asgrauwe ogen zien.
Inderdaad het asgrauw van het zeewater,
wanneer de nacht een schulp zoekt bij orkaangeweld.
Geen van ons stond op. Neen, geen van ons!
Evenmin hoorde ik stemmen
tussen de stille schimmen in het duister.

Toen de leguaanman tussen
twee kwihibomen vervaagde
en ons achterliet met zijn lange staart,
evenzo zijn mijmeringen over leven en dood,
begreep ik, dat jij mij een verhaal had verteld.