De pest.

Het begon net zo hopeloos als toen.
In de zwarte kerkers
waar mensen en ratten
samen verstikten in het eigen vuil.
Door de riolen spoelde het gif
van soort zoekt en kent alleen
het eigen soort.

Toen de nood het hoogste werd,
braken de ratten door naar
het open daglicht.
En op hun weg verspreidde zij
het etterende kwaad
dat de mens overrompelde.

Het woekerde voort, de pest,
en weer stierven velen
net als in Dachau, Bergen-Belsen.
Zwart, geel, rood en jood
een veel te vroege dood.

Verder
Copyright ©C.R. Lo A Njoe '03