Doodverf

Vaarwel.

Waarom heb je me zo plotseling verlaten?
Mij moederziel alleen gelaten,
juist nu, nu ik je zo nodig had.

God, je mooiheid is gruwelijk verteerd.
Heb ik krampachtig weer bidden geleerd.
Ik, die alleen jou en jou alleen aanbad.

Hoe vervloek ik de dood, zijn starre nood
die jou zo grimmig in zijn klauwen sloot.
Liefste, morgen draag ik je de laatste keer.

Als dan de rust tot mijn hart doordringt
en in de verte de merel jouw doodslied zingt,
dan keer ik me om en zie, je glimlacht weer.

Ik zal me onderdompelen in deze nieuwe rust,
als morgen de koude aarde de zonnevlammen blust
en herinneringen zinken in een bodemloos vat.

Maar. waarom heb je me zo plotseling verlaten?
Mij moederziel alleen gelaten,
juist nu, nu ik je zo nodig had.